Αναβολή λόγω.. ηλικίας

Εν συντομία αναφέρω ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο Peter Honey μαζί με τον Alan Mumford δημιούργησαν ένα ερωτηματολόγιο που σκόπευε στην εξακρίβωση των ‘μαθησιακών στύλ’ ηγετών σε συνάρτηση με τις διευθυντικές τους εμπειρίες, τη λήψη αποφάσεων και την επίλυση προβλημάτων στον εργασιακό τους χώρο. Οι εκάστοτε ηγέτες που συμπληρώνουν μέχρι και σήμερα το Ερωτηματολόγιο Μαθησιακών Στυλ ή αλλιώς Learning Styles Questionnaire (LSQ) αναμένονται να έχουνε 1 ή 2 προτιμόμενα στυλ από τα παρακάτω, ανάλογα με τις απαντήσεις τους:

1. Ακτιβιστές (Activists): Βυθίζονται ολοκληρωτικά σε νέες εμπειρίες που μπορεί να παρουσιαστούν μπροστά τους χωρίς να εξετάζουνε τις συνέπειες, είναι ανοικτόμυαλοι, εύκαμπτοι και ενθουσιώδεις άνθρωποι και θέλουνε να βρίσκονται πάντα στο επίκεντρο.

2. Ανακλαστήρες ή αναθεωρητές (Reflectors): Κάνουνε ένα βήμα πίσω και παρατηρούν προσεκτικά την επόμενη τους κίνηση, συλλέγουν και αναλύουν αργά και υπομονετικά τα απαραίτητα στοιχεία και δεδομένα σχετικά με το πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν, και χρησιμοποιούν εμπειρίες τους από το παρελθόν και το άμεσο παρόν, έτσι ώστε να έχουνε δομημένη εικόνα των πραγμάτων πρίν πράξουνε.

3. Θεωρητικοί (Theorists): Είναι πειθαρχημένοι, αξιολογούν λύσεις στα προβλήματα με βάση τη λογική και δίνουνε μεγάλο βάρος στον ορθολογισμό και την αντικειμενικότητα, έχουνε την ικανότητα να διαφορφώνουν ολόκληρες θεωρίες, αρχές ή πρότυπα μέσα από σκόρπια γεγονότα ή σκέψεις.

4. Πραγματιστες (Pragmatists): Δεν μπορούν να υπομείνουν ατελείωτες συζητήσεις, τους αρέσει να φτάνουν κατευθείαν στην ουσία και βάζουνε γρήγορα τα σχέδια τους σε εφαρμογή, είναι καινοτόμοι και σίγουροι για τις ιδέες και τις θεωρίες τους τις οποίες ταχύτατα κάνουνε πράξη.

Άν θέλετε τη γνώμη μου πιστεύω οτι το προαναφερόμενο θεώρημα μπορεί εύκολα να εφαρμοστεί στην προσωπική ζωή του καθενός μας. Και υποστηρίζω το επιχείρημά μου βασιζόμενη σε προσωπικές εμπειρίες από τις οποίες κάπως λαβωμένη βγήκα τον τελευταίο χρόνο. Έτσι λοιπόν επειδή ανάλογα με την περίσταση πάντα υπόβοσκε στη σκέψη μου η εξακρίβωση της στάσης με την οποία αντιμετωπίζω τα πράγματα και όλως περιέργως το μυαλό μου ανέτρεχε στο θεώρημα του Honey & Mumford, μοιράζομαι το γεγονός πλέον, ότι είμαι η απόλυτη Reflector με κάποια στοιχεία Theorist.

Έκανα αρκετές ατυχείς προσπάθειες να θυμηθώ πώς, πριν από λίγα χρόνια, είχα την ικανότητα ή καλύτερα, το σθένος να είμαι η απόλυτη Activist και Pragmatist.. και δεν έβγαλα κανένα συμπέρασμα. Το μόνο που θυμάμαι είναι οτι ο περίγυρός μου είχε περισσότερη ανοχή στις αποφάσεις μου και στις σκέψεις μου, νόμιζα ότι ήξερα τι ακριβώς πρέπει να κάνω για να πετύχω τους εκάστοτε στόχους μου και οι άλλοι πίστευαν σ’εμένα ότι θα κάνω το σωστό, άσχετα άν εγώ είχα αφιερώσει μόλις 5 λεπτά σκέψης στη λήψη της σχετικής απόφασης.

Τώρα λοιπόν τα σκέφτομαι, τα σκέφτομαι και τα ξανασκέφτομαι και δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει γι’αυτήν την αλλαγή μου΄ υποθέτω όμως ότι έχει να κάνει με παρόμοιες, ίσως άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος και ότι κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό οφείλεται στο πέρασμα του χρόνού.. Ναι, πάλι αναφέρομαι στην ηλικία.. Τελικά όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε πιό σοφοί ή απλά πιο αργοί και βραδυκίνητοι? Γιατί μέσα μας ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε και ούτως ή άλλως στο τέλος θα το κάνουμε πράξη.. Γιατί πρέπει να τα ζυγίζουμε όλα τόσο? Γιατί πρέπει να δίνουμε αναβολή στα πράγματα? Τί περιμένουμε?